Skuteczność stosowania nawozu AgroSulCa (siarczan wapnia) w technologii uprawy gleby orkowej i bezorkowej.
Opłacalność stosowania jakiekolwiek nawozu zależy od szeregu czynników, w których siarczan wapnia jest w stosunku do azotu ważnym, lecz drugoplanowym składnikiem. Efektu ekonomicznego można nie uzyskać w sytuacji, gdy czynnikami ograniczającymi dla prawidłowego wzrostu rośliny będą woda i azot. Systemy orkowe w swej czystej postaci zakładają dwa podstawowe zabiegi:
- podorywkę, czyli zabieg wykonany po zbiorze rośliny na głębokość 8-12 cm;
- orkę siewna lub głęboka, jako zabiegi wykonane przed siewem rośliny głównej lub przed zimą (20 -30 cm).
Oba zabiegi mają jasno sprecyzowane cele agrotechniczne: wymieszanie resztek pożniwnych z glebą i wymieszanie nawozów mineralnych. Jakiekolwiek inne zabiegi, takie jak: talerzowanie, spulchnianie, zrywanie ścierni, kultywatorowanie, pod warunkiem że zwiększają stopień rozmieszczenia nawozu z gleba, co jest warunkiem większego kontaktu nawozu z wodą. Orka głęboka powoduje przemieszczenie mulczu mineralno-organicznego w głąb gleby, a tym samym większość nawozu zostanie przemieszczona w głębsze warstwy gleby. Jest to zabieg niezwykle ważny, gdyż warstwy te są dobrze a do tego dłużej uwilgotnione, zwłaszcza w okresie wiosennej wegetacji. Rolnik, postępując w ten sposób tworzy warunki do dobrego kontaktu nawozu z wodą w okresie jesienno-zimowym. Przedstawiony powyżej warunek jest tylko częściowo spełniony w tzw. systemach bezorkowych. O stopniu wymieszania nawozu z gleba zadecyduje intensywność, a zwłaszcza częstotliwość mieszania. Tylko powtarzalne/wielokrotne zabiegi mieszania, zakładając systematyczne zwiększanie głębokości wzruszania i mieszania gleby pozwoli na osiągnięcie efektu porównywalnego z orką.
