Jak zagwarantować świeżość magazynowanych produktów rolnych?
W produkcji sadowniczej i warzywniczej wapń jest pierwiastkiem (składnikiem odżywczym), który odgrywa kluczową rolę – występuje jako mediator odpowiedzi roślin na czynniki stresowe. Wapń jako składnik blaszki środkowej w znaczący sposób wpływa na usztywnienie ścian komórkowych i tym samym przyczynia się do wzmocnienia mechanicznej bariery, ograniczającej wnikanie do roślin niektórych patogenów.
Bakterie i grzyby produkują enzymy, których rola polega na rozpuszczaniu blaszki środkowej komórki roślin. Wapń w blaszce środkowej tworzy silne połączenie z pektynami i jego wysoka zawartość w znaczący sposób osłabia niepożądaną aktywność enzymów.
Mocna ściana komórkowa to wysoka jędrność owoców, warzyw, mniejsze straty w transporcie czy lepszy wygląd na półce sklepowej oraz wysoka trwałość przechowalnicza. Ponadto rośliny są bardziej odporne na choroby (zgnilizny) czy różnego rodzaju oparzeliny.
Na właściwe pobieranie wapnia z gleby wpływa przede wszystkim właściwe jego wysycenie w kompleksie sorpcyjnym oraz właściwa wilgotność i temperatura gleby. Aby pobieranie wapnia odbywało się bez przeszkód jego zawartość w roztworze glebowym musi być wielokrotnie większa od potrzeb metabolicznych rośliny.
Co zrobić by nasze rośliny pobrały maksymalną ilość wapnia?
Należy pamiętać, że wapń nie jest mobilnym pierwiastkiem i musi być pobrany przez system korzeniowy. Ten proces wbudowywania Ca2+ w komórki roślinne zachodzi wolno od początku do końca wegetacji i z tego powodu nawóz AgroSulCa stosuje się już od jesieni. Nawóz ten długo utrzymuje się w glebie i nie jest poddawany szybkiemu wymyciu co sprawia, że przy dawce 1 ton/ha, wapń jak i siarka są dostępne dla twoich roślin przez całą wegetację.
AgroSulCa to źródło łatwo przyswajalnego wapnia Ca2+ – 21 % oraz siarki w formie siarczanowej SO4 2- – 17 % czyli takiej formie chemicznej, jaka jest pobierana bezpośrednio przez rośliny. Należy ona do nawozów wolnodziałających, który w profilu glebowym nie ulega wymyciu dlatego można go stosować w dawkach „ na zapas”. Stosując tę metodę, można zaspokoić potrzeby pokarmowe dwóch kolejnych roślin uprawnych.
Owoce i warzywa, które zawierają mało wapnia szybko tracą turgor, jędrność co powoduje, że szybko więdną. Brak wapnia u roślin, które są przeznaczone do przechowywania wywołuje szereg chorób przechowalniczych.
Wapń wpływa na jakość owoców i warzyw a co za tym idzie, decyduje o konkurencyjności rynkowej.
Wapń poprawia wytrzymałość skórki ziemniaka, czego efektem jest mniej uszkodzeń w trakcie zbioru. Mocna skórka to większa odporność na wiele chorób, włączając w to ospowatość, wszystkie rodzaje parcha oraz mokrą zgniliznę ziemniaka.
Jego niedobory w kapuście powodują w procesie przechowywania chorobę zwaną „wewnętrzne brunatnienie liści kapusty głowiastej”. Jej przyczyna jest spowodowana niedostatecznym przemieszczaniem wapnia do młodych liści wewnętrznych. Dochodzi do zamierania tkanek wzdłuż krawędzi liścia i zmiany zabarwienia liści z jasnobrązowych do czarnych oraz ich zasychanie. Objawy są widoczne na przekroju główki kapusty.
Brak wapnia powoduje gorzką plamistość podskórną jabłek. Rośliny pestkowe najwięcej wapnia zawierają w skórce a najmniej w miękiszu. Niedostateczne zaopatrzenie tych roślin w wapń powoduje silne pękanie skórek, co szczególnie uwidacznia się po opadach poprzedzonych suszą. Takie owoce nie nadają się do dłuższego przechowywania.
W przypadku grusz, jego niedobory prowadzą do skorkowacenia miąższu i powstawania zielonych plam na skórce owoców.
W przypadku owoców jagodowych, takich jak: truskawki, maliny i borówki amerykańskie, właściwe wysycenie wapniem powoduje, że skórka owoców jest twardsza a to sprawia, że bardziej odporna na choroby grzybowe a owoce takie lepiej i dłużej się przechowują
