W uprawie zbóż można wyróżnić dwa okresy intensywnego pobierania siarki: pierwszy to formowanie się struktury roślin czyli wytwarzanie liści, drugi to czas formowania się plonu. Zboża pobierają aniony siarczanowe za pomocą systemu korzeniowego z roztworu glebowego przez cały okres wegetacji. Jony siarczanowe do powierzchni korzenia docierają z prądem transpiracyjnym wody. Pobieranie siarki z gleby zależy od potrzeb metabolicznych rośliny.
Najważniejszą funkcją siarki jest jej rola w gospodarce azotem.
Niedobór siarki w glebie prowadzi do znacznego ograniczenia wykorzystania przez zboża azotu nawozowego. Przyjmuje się, że niedobór 1 kg S prowadzi do zmniejszania pobrania azotu przez roślinę w ilości od 3 do 5 kg. Poza tym, azot niepobrany przez roślinę uprawną ulega rozproszeniu w środowisku, stanowiąc zagrożenie dla jakości wód oraz atmosfery.
Siarka w uprawie zbóż spełnia funkcje:
- strukturalne – jest składnikiem aminokwasów, białek oraz tłuszczów
- metaboliczne – bierze udział w syntezie tłuszczów i białek
Przykładowo, niedobory siarki powodują pogorszenie jakości zbieranych plonów, tj. zmniejszenie białka w nasionach zbóż.
Siarka bierze również udział w syntezie ligniny. Jej niedobór osłabia tkanki mechaniczne, przez co zwiększa podatność roślin na choroby grzybowe oraz wyleganie. Zjawisko to staje się groźne jeżeli jednocześnie wystąpi nadmiar azotu, co może prowadzić do wzrostu porażenia roślin przez patogeny grzybowe. Klasycznym przykładem jest pojawienie się mączniaka w łanach pszenicy po zastosowaniu wiosennych, dużych dawek azotu.
Na obszarach uprawowych, gdzie występują niedobory siarki pierwszym objawem jest zahamowanie wzrostu roślin. Niedobory siarki u zbóż objawiają się zmniejszeniem zawartości chlorofilu w liściach, widocznym w pierwszej kolejności na liściach młodych, na całej ich powierzchni.
Wiosna to dobry okres na dostarczenie siarki i wapnia przed siewem zbóż jarych. Nawóz siarkowo – wapniowy AgroSulCa to doskonałe źródło łatwo przyswajalnej siarki w formie siarczanowej SO4 2-. Stosując go gwarantujemy w trakcie wiosennej wegetacji optymalną ilość kationów wapnia(Ca2+) oraz anionów siarczanowych (SO4 2-) w kompleksie sorpcyjnym gleby.
