Nawóz AgroSulCa – to zdrowy ziemniak bez parcha.
Jak to zrobić tanio i dobrze?
Chorobę zwaną parchem zwykłym ziemniaka wywołuje patogen, bakteria Streptomyces Scabies . Czynnikiem sprzyjającym pojawieniu się patogena są alkaliczne warunki w glebie (przewaga jonów wodorotlenowych (OH–) nad protonami (H+).
Niektóre źródła podają, że infekcja zaczyna się już od pH 5,2 i narasta do pH 8.0. Jak podaje wiele źródeł parch zwykły ziemniaka pojawia się na glebach lekkich, o dobrych warunkach powietrznych, z jednoczesnym niedoborem wody w okresie zawiązywania bulw.
Zatem porażenie zawiązujących się bulw może nastąpić nawet na glebach bardzo lekkich, które cechują alkaliczne warunki w roztworze glebowym i niedobór wody. Porażenie bulw zachodzi już w okresie zawiązywania a w połączeniu z częstymi wysokimi temperaturami w tym okresie sprzyja to infekcji.
Z przedstawionego opisu jednoznacznie wynika, że podstawowym czynnikiem, który należy kontrolować na polu przeznaczonym pod uprawę ziemniaka jest kontrola odczynu. Bez względu na kategorię agronomiczną gleby nie wolno przekraczać krytycznego pH, które powinno mieścić się w zakresie 5,2-5,5. W tym przedziale odczynu pojawia się jednak kolejny problem, czyli toksyczny glin (Al3+), który również wymaga kontroli.
Tabela 1. Potrzeby wapnowania gleb mineralnych1, pH mierzone w 1 mol KCl2
|
Klasa potrzeb wapnowania |
Ocena potrzeb wapnowania | Kategorie agronomiczna gleb | |||
| bardzo lekkie | lekkie | średnie | ciężkie | ||
| V | konieczne | do 4,0 | do 4,5 | do, 5,0 | do 5,5 |
| IV | potrzebne | 4,1–4,5 | 4,5–5,0 | 5,1–5,5 | 5,6–6,0 |
| III | wskazane | 4,6–5,0 | 5,1–5,5 | 5,6–6,0 | 6,1–6,5 |
| II | ograniczone2 | 5,1–5,53 | 5,6–6,0 | 6,1–6,5 | 6,6–7,0 |
| I | zbędne | od 5,6 | od 6,1 | od 6,6 | od 7,1 |
1wg zaleceń SCHR; 2zakres optymalny odczynu gleby dla danej kategorii agronomicznej;
3 graniczna zakres wartości pH dla obecności toksycznego glinu
Gleby lekkie, a tym bardziej bardzo lekkie są naturalnie ubogie w wapń, który jest niezbędny dla prawidłowego funkcjonowania roślin uprawnych, gdyż:
- wymaga ciągłego pobierania przez roślinę z gleby; musi więc być obecny w glebie przez cały okres wegetacji ziemniaka;
- Warunkuje wzrost korzeni; ziemniaki mają bardzo słaby system korzeniowy; dostępność do wapnia w roztworze glebowym w początkowym okresie wegetacji, jest kluczowym czynnikiem wzrostu korzeni w głąb gleby; konieczne jest także dobre zaopatrzenie rośliny w potas, fosfor i magnez.
- Jest składnikiem blaszki środkowej co warunkuje dobrą strukturę anatomiczna pędów podziemnych – stolonów i pędów nadziemnych;
- może ograniczać tempo infekcji bakterii Streptomuces scabies w trakcie formułującej się ze stolonu bulwy;
- szybkość wzrostu, powstającej i młodej bulwy jest tym większa, im roślina ma do dyspozycji więcej azotu, lecz pod warunkiem dobrego zbilansowania P, K, Mg, S;
- dynamiczny wzrost bulwy to duże zapotrzebowania na wapń; dobre zaopatrzenie w siarkę to sprawne przetwarzanie pobranego azotu w białko, co także może ograniczać presję tego, jak i innych patogenów, atakujących młoda bulwę;
- jest kationem towarzyszącym transportowi auksyn; hormon ten stymuluje wzrost rośliny, w tym bulw;
- jest wtórnym przekaźnikiem sygnałów hormonalnych; tym samym rośliny dobrze zaopatrzone w wapń mogą wcześniej zareagować na suszę;
Zawartość wapnia w bulwie wzrasta wraz z jej wzrostem jej masy, co wskazuje na postępujące zapotrzebowanie ziemniaka na ten składnik w całym okresie wegetacji (wykres 1). Spadek koncentracji wapnia w bulwie obserwuje się w tzw. okresie dojrzewania bulwy, czyli na około dwa tygodnie przed osiągnięciem stanu dojrzałości fizjologicznej. Zawartość wapnia w skórce jest wielokrotnie większa (nawet 7-krotnie) od zawartości składnika w miąższu bulwy. Najwięcej wapnia zawierają bulwy średnie; w dużych bulwach wapń podlega tzw. rozcieńczeniu;
Odpowiednia zawartość wapnia w skórce ziemniaka ma wiele zalet, gdyż:
- poprawia fakturę powierzchni bulwy;
- zmniejsza straty w trakcie zbioru kombajnowego z powodu tzw. obijania bulw;
- zmniejsza porażenie bulw przez patogeny w trakcie przechowywania;
- zmniejsza straty suchej masy w trakcie przechowywania;
- wydłuża okres przechowywania.
Wniosek jest prosty: ziemniak wymaga gleby zasobnej w przyswajalny wapń w całym okresie wegetacji. Jest to podstawa do wskazania dwuwodnego siarczanu wapnia, który jest głównym składnikiem AgroSulCa jako bardzo dobrego źródła nawowego wapnia.
Nawóz siarkowo-wapniowy AgroSulCa:
- nie zwiększa odczynu gleby;
- kontroluje toksyczny glin (Al3+) w stanowiskach o pH mniejszym od 5,5;
- dostarcza roślinie cenny wapń;
- dostarcza roślinie cenną siarkę, która kontroluje gospodarkę azotem;
- składniki z nawozu uwalniają się przez cały okres wegetacji;
Wykres przedstawia zawartość wapnia w bulwach, która wzrasta aż do około 2 tygodni przed dojrzałością.
